خانه ی غباری من

آخر خانه ی غبار گرفته و خاک گرفته هم, حرفهایی در دل دارد.

همیشه که نباید دل بزرگ باشد. خانه تمیز. لب خندان.

تو اگر صاحبخانه ای, همین ها را هم باید, دوست داشته باشی.

خانه ی دوست باید برایت عزیز باشد.

غبار خاکستری خانه ی من, باید برایت جذاب باشد.

پنجره های شسته نشده از خاک, پرده های تیره شده از غبار, همه ی

اینها بخاطر توست. تو آنها را به عزلت غم و اندوه کشاندی

جان شیشه ها و دیوارها را دوباره به آنها برگردان.

غبار غم و تنهایی و غصه را از تارو پود, کل خانه پاک کن

که اگر نیایی این خانه بهاری بخود نخواهد دید.

بیا و زمستانمان را, بهاااااااری ترین کن..