آفتاب بی مروت

موجها برخاستند

آسمان غرید

ابرها جیغ زدند

باران بر صورتکهای خسته از اشک, ریخت.

دستها سرد شدند.

گونه ها قررررمز, قررررمز.

چشمها باز هم باریدند.

اما....   آفتاب, مثل ابر , مثل دریا,  مثل موج و مثل باران, بخشنده نبود.

کاش بتابد نور گرم امید, دوباره و هزار باره. کاش