رویا

مدتی طول کشید تا آنچه را گذشته بود، بیاد آورد.

چه تلخ است و چه سرد، بیاد آوردن دیگرانی که نیستند.

تو چگونه میتوانی تاب بیاوری، و استوار بایستی

دستم را بگیر...

من نیازمند پشتوانه ای به ایستادگی تو هستم.

با من بمان.

دلم میخواهد چشمهایم را ببندم.

شاید با گشودن دوباره ی آن، 

زندگی چهره ی دیگری از خود نشان دهد:

چهره ای که در رویای خود، می پرورانم.